ομοειρκτής

ὁμοειρκτής, -οῡ, ὁ (Α)

(κατά τον Φώτ.) «ὁμότοιχος

ἐκ τοῡ αὐτοῡ γένους».

[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού ὁμοερκής*].